muğla'da eski rum evlerinin arasında geçti çocukluk..

mayıs gibi turistler gelmeye başlar..
eski muğla sokaklarında, rum mimarisini incelemek için bir kaç kişilik gruplar halinde gezinirlerdi..

onlar geçerken oyunu bırakır rüzgarlarından esen kokuya odaklanırdım..
tertemiz bir keskinlik yayılırdı havaya.
civarda öyle bir parfümle karşılaşmadım.. bildiğim hiç bir insan da bu şekilde kokmuyordu..

sadece turistlerin öyle koktuğunu sanırdım.
ta ki; denize giderken güneş kremi kullanmaya başlayana kadar

bu da öyle çok da garip olmayan bir küçük anı,
çocukluğumun incir ağacının altından selam çakan..